Column HanLEENHOUTS K is directeur van Sales & Pepper en gespecialiseerd in Leenhouts In Expovisie deelt hij zijn observaties, gedachten en ervaringen die hij het trainen van standpersoneel. als frequente beursbezoeker opdoet. Han en je dat verhaal van die man die een autoshowroom binnenloopt in een oranje regenpak nadat hij buiten zijn fiets op slot heeft gezet? Nee? De senior verkopers sturen de junior verkoper er op af en slaan het tafereel al gniffelend vanuit de koffiecorner gade. Na een half uur komt de junior terug en loopt direct naar het kantoor van de directie, waar hij alweer na vijf minuten lachend uit komt. Vertwijfeld kijken de senioren hem aan… de directiekamer? Dat kan maar één ding betekenen. Inderdaad! De junior heeft er net even de order ingelegd van het duurste topmodel incluis het hele optieboekje. Het is toch niets Dit verhaal gebeurt op elke beurs, dag in dag uit. Standbemanning die op basis van wat ze zien direct besluiten dat het toch niets is of niets kan zijn. Er zijn echt mensen die menen te weten op basis van hoe mensen eruit zien of het wel of niet wat is. Ik maak het elke week weer mee in een groep. En dat terwijl ik natuurlijk altijd roep dat iedereen wat zou kunnen zijn. Je kunt en moet je bij elke bezoeker afvragen waarom hij of zij er is en wat zijn of haar beweegredenen zijn om deze beurs en deze stand te bezoeken. Morsige man Met dit inzicht onder de arm gaan mensen de vloer op en aan het werk. En dan hoor ik maar al te vaak dat het inderdaad zo is. Een man van een groot computerbedrijf die normaliter alleen maar op zijn stand aan het afwachten was, omdat het echt een dikke firma was, besloot dit ‘nieuwe inzicht’ eens te testen in het gangpad. Na een half uur spotte hij een, laten we zeggen, morsige man in het gangpad. Hij maakte toch zijn ‘move’. Normaal had hij hem niet eens zien staan… Wat het bleek: de man bezocht de beurs met vijf miljoen aan storage-behoefte. En laat storage nou precies datgene zijn waar dit computerbedrijf goed in is… Soepjurk Een bedrijf in fitness apparatuur vroeg of ik naast de training ook de kick off op de beurs wilde doen. Nadat de beurs een uurtje open was zagen we een dame in een soepjurk staan. Ze stond al één minuut naar de stand te kijken en de mannen riepen naar mij: “Han dat kan toch niets zijn... Geef toe.” Mijn gezicht liet mijn primaire reactie zien. Ik dacht zelf ook dat ‘deze’ over de grens was en dat dit niets zou kunnen zijn. Maar professioneel kon ik dat niet zeggen. Sterker nog: ik besloot contact te gaan leggen. De vrouw in soepjurk bleek de verwezenlijking van het “oranje-regenpakkenfiguur” te zijn. De behoorlijk ‘obese’ dame, was van een stichting tegen overgewicht en had 500.000 euro budget om materiaal te kopen voor speciale fitnesscentra. Sindsdien trek ik écht nooit meer enige bezoeker in twijfel voordat ik ze persoonlijk gesproken heb. Studentikoos type Sindsdien stromen de mooie voorbeelden binnen. Vandaag nog op een maritieme beurs in mijn woonplaats Rotterdam. Een studentikoos type werd door een leverancier van scheepsbrug inrichtingen toch aangesproken. Men behandelde deze student, want dat was hij, goed en nam afscheid. De student vroeg als laatste nog even iets over een ‘autopilot’. Daarop stelde de alerte standbemanner – toch getriggerd - de hamvraag: “Vanwaar deze specifieke interesse?” Blijkt zijn vader een schip te hebben waar een nieuwe brug in komt! De standbemanner is vast het tijdelijke kantoor van de directeur in gelopen om de opdracht in te leggen. Het moraal Het moraal van dit verhaal? Dat iedereen, maar dan ook iedereen, mogelijk interessant is totdat je het tegendeel hebt bewezen. s “Ken je dat verhaal van die man die een autoshowroom binnenloopt in een oranje regenpak nadat hij buiten zijn fiets op slot heeft gezet?” 023 Pagina 22
Pagina 24Scoor meer met een webshop in uw PDF-en. Velen gingen u voor en publiceerden PDF-en online.
Expovisie winter 2011 Lees publicatie 2Home